We hebben nog een tekst waar veel misverstand over bestaat. En dat is een tekst uit Hebreeën 9 waar we het volgende lezen,

“27 En zoals het de mens(en) beschikt is, éénmaal te sterven en daarna het oordeel, 28 zo zal ook Christus, nadat Hij Zich éénmaal geofferd heeft om veler zonden op Zich te nemen, ten tweeden male zonder zonde aanschouwd worden door hen, die Hem tot hun heil verwachten.” (Hebr 9:27-28)

Staat hier werkelijk dat alle mensen na het sterven geoordeeld worden? Hoe zit het dan met Lazarus, die twee keer stierf? En hoe zit het dan met al die mensen in onze tijd die een poosje klinisch dood waren en daarna weer tot leven kwamen? En wat dan met die mensen die bijna-dood ervaringen hebben gehad? En de mensen die uit de doden opgewekt zijn? Laten we die tekst nog eens goed bekijken maar dan in zijn verband,

“24 Want Christus is niet binnengegaan in een heiligdom met handen gemaakt, een afbeelding van het ware, maar in de hemel zelf, om thans, ons ten goede, voor het aangezicht Gods te verschijnen; 25 ook niet om Zichzelf dikwijls te offeren, gelijk de hogepriester jaarlijks met ander bloed dan het zijne in het heiligdom gaat, 26 want dan had Hij dikwijls moeten lijden sinds de grondlegging der wereld; maar thans is Hij éénmaal, bij de voleinding der eeuwen, verschenen om door zijn offer de zonde weg te doen. 27 En zoals het de mensen beschikt is, éénmaal te sterven en daarna het oordeel, 28 zo zal ook Christus, nadat Hij Zich éénmaal geofferd heeft om veler zonden op Zich te nemen, ten tweeden male zonder zonde aanschouwd worden door hen, die Hem tot hun heil verwachten.” (Hebr 9:24-28)

Ook deze tekst moeten we in historische context plaatsen. Het boek Hebreeën is voor de val van Jeruzalem geschreven en bedoeld voor de gelovige Joden die toen leefden. De schrijver waarschuwt de gelovigen om niet terug te keren naar het oude verbondssysteem, omdat die zou worden vernietigd bij zijn wederkomst.

Als we dan vers 27 lezen lijkt het of het oordeel voor alle mensen bedoeld is. De vraag is of dit over alle mensen gaat. In de tekst staat “zoals het de mensen beschikt is”, maar in de originele tekst staat “zoals het de mens beschikt is”. Het gaat dus over een mens die een keer sterft en daarna het oordeel. Maar lazarus stierf meer dan eens, ook de doden die opgewekt zijn meer dan eens gestorven. Het gaat hier dus niet over de fysieke dood, maar over een geestelijke dood door de overtreding van Adam zoals we lezen in de Romeinenbrief,

“Derhalve, gelijk het door één daad van overtreding voor alle mensen tot veroordeling gekomen is, zo komt het ook door één daad van gerechtigheid voor alle mensen tot rechtvaardiging ten leven.” (vers 18)

Dit verwijst naar de representatieve dood voor de hele mensheid zoals we ook lezen in 2 Korintiërs 5,

“14 Want de liefde van Christus dringt ons, 15 daar wij tot het inzicht gekomen zijn, dat één voor allen gestorven is. Dus zijn zij allen gestorven.” (vers 14-15).

Omdat Jezus de Mensenzoon is, vertegenwoordigde hij de hele mensheid in zichzelf. Dus Zijn dood was de dood van iedereen. Omdat Hij levend werd gemaakt, betekende dat ze allemaal met hem levend gemaakt werden. Het was allemaal genade. De mensheid had er geen enkele rol in. Dus de dood waarover collectief werd gesproken, de hele mensheid is degene waarvoor Jezus stierf. Dat betekende dat de mens geestelijk nooit meer kon sterven!
En ook hier heeft het niets te maken met een eindoordeel ergens in de toekomst…